“Yurtta testere, cihanda testere”. Trump Türkiye’ye devlet başkanı olsaydı programını bu sloganla tarihî bir çerçeveye oturtabilirdi. İlk günden beri Nazilerin “yıldırım savaşı”na benzer bir strateji sürdürdüğünü söylediğimiz Amerikan başkanı, içeride Elon Musk aracılığıyla devlet harcamalarında tasarruf gerekçesiyle kamu hizmetlerine büyük bir taarruz başlatmış durumda.

Hitler’in İkinci Dünya Savaşı’ndaki savaş stratejisine Blitzkrieg ya da Türkçe olarak “yıldırım harbi” adı verildi. Cihan Harbi’nde (1914-1918) siper savaşı yöntemi hâkim doktrindi.

Amerika’da dört yılda bir Kasım ayında seçilmiş başkanın ertesi yıl 20 Ocak’ta görevi devralması büyük bir olay olarak yaşanır ama törene yabancı devlet erkânı davet edilmez. Yabancı devlet başkanlarını ve başka konukları “inauguration” (görev devir teslim) törenine ilk davet eden Donald Trump oldu. Eski ve yeni başkanın MAGA (Make America Great Again-Amerika’yı Yeniden Yücelt) sloganında özetlenen politik yaklaşımı dolayısıyla “isolationist” (içe kapanma taraftarı) olduğuna ilişkin tevatürün uydurma olduğunu Trump hakkındaki bir önceki yazımızda izah etmiştik. Burada da görülüyor. Trump, “izolasyonist” değil faşisttir!

uriye’de yaşanan ve Batı Asya’nın (Ortadoğu’nun) bütününün büyük bir sarsıntı yaşamasına yol açması beklenen büyük değişimin nasıl ortaya çıktığını bu değişimin zeminini hangi güçlerin hazırladığını, Esad’ın Baas rejiminin neden çöktüğünü, çeşitli dış güçlerin HTŞ (Heyet Tahrir el Şam-Büyük Suriye Kurtuluş Örgütü) ile SMO’nun (Suriye Millî Ordusu, yani Erdoğan hükümetinin emrindeki Suriye ordusu) zaferinde nasıl bir rol oynamış olduğunu ele alan bir yazı daha önce Gerçek sitesinde yayınlanmıştı. O yazının ana ekseni Baas rejiminin, herkesi şaşırtan bir süratle çökmesinin ardındaki dinamiklerin anlaşılmasına ve bunun Batı Asya genelinde yaratacağı değişimin derinliğinin ölçülmesine yönelikti. 

Şimdi görev, 8 Aralık’tan bu yana geçen yaklaşık bir aylık süre içindeki gelişmeleri de göz önüne alarak Suriye, Türkiye ve genel olarak Batı Asya bağlamında ortaya çıkan yeni dinamikleri soğukkanlı biçimde kavramaya çalışmak ve böylece önümüzdeki dönemin olasılıklarını mümkün olduğunca berrak biçimde öngörmektir. 

Elbette olasılıklar tek bir senaryoya indirgenemez. Okur aşağıda görecektir ki, Suriye’nin geleceği en az iki ana senaryo temelinde incelenebilir: “Kravatlı tekfircilik” olarak niteleyebileceğimiz, kendini ve uzun vadeli hedeflerini gizleyen bir rejimin Suriye’yi, ön planda Türkiye olmak üzere emperyalist sisteminin himayesinde tek bir devlet olarak birleştirdiği bir gelişme biçimi. Buna alternatif olarak HTŞ’nin ve onun ardındaki Türkiye’nin Suriye’deki değişik güçleri kontrol altına alamadığı, emperyalizmle tam bir anlaşma sağlayamadığı, ülkenin farklı eğilimde savaş ağaları arasında parçalanmasına sahne olduğu Libyavari bir senaryo.

Bu iki senaryonun elbette çok farklı sonuçları olacaktır. Türkiye her iki senaryoda da HTŞ’nin “hamisi” rolünü oynamaya çalışacaktır. Ama bu iki senaryonun Suriye, Türkiye ve Batı Asya’nın tamamı açısından sonuçları çok farklı olacaktır.

Sungur Savran’ın okurlarının uzun yıllardır çıkmasını beklediği “Türkiye’de Sınıf Mücadeleleri Cilt II: 12 Eylül Karşıdevriminden 28 Şubat’a” adlı kitabı Yordam Kitap tarafından yayınlanarak okurlarla buluştu.